Waarom krijg je de hik? En hoe kun je de hik stoppen?

De hik stoppen: hoe doe je dat? De hik komt op onverwachte momenten en hoewel het een onschuldig fenomeen is, kan een hikaanval de boel behoorlijk in de war gooien. Een normaal gesprek voeren is er even niet meer bij, laat staan rustig in slaap vallen. Waarom krijg je de hik eigenlijk? En zijn er trucjes die écht werken om er snel weer vanaf te komen? We leggen het uit in dit artikel.

De hik en je middenrif

De hik is eigenlijk niets meer dan een tijdelijk op hol geslagen middenrif. Je middenrif, of diafragma, is een platte koepelvormige spier met een centraal peesblad, net onder onze longen, die fungeert als een scheidingswand tussen onze borstkas en onze buik. Maar je middenrif doet meer. Hij helpt je ook met ademen: als hij naar beneden beweegt, zorgt dat ervoor dat de longen lucht door de neus en de mond naar binnen trekken. En als het naar boven beweegt, wordt die lucht weer uit onze longen geperst. 

Waarom krijg je de hik?

Deze beweging van het middenrif wordt aangestuurd door signalen vanuit de hersenen. Dit is waar het soms misgaat. Wanneer de hersenen je middenrif het signaal sturen dat het krachtig naar beneden moet verschuiven, wordt er plotseling veel lucht in de achterkant van de keel getrokken. Door die plotselinge drukverandering klapt een smal deeltje van je keel eventjes dicht. Daardoor ontstaat het hikgeluid. De grote vraag is nu natuurlijk: waarom sturen je hersenen plotseling dit signaal? 

Oorzaken van de hik

Er zijn verschillende factoren die dit signaal kunnen veroorzaken. Een maag die vol zit met voedsel, alcohol of lucht, bijvoorbeeld. Maar ook plotselinge temperatuurveranderingen zijn van invloed. Ook roken kan de hik uitlokken. Net als opwinding, stress en andere verhoogde emoties. 

Tips om van de hik af te komen

Meestal duurt de hik maar een paar minuten. Maar soms is de hik hardnekkiger en kan deze zomaar meer dan een uur duren. Wat je het beste kunt doen om van een tijdelijke hik af te komen, daar houdt de medische wetenschap zich helaas niet zo mee bezig. Maar gelukkig zijn er talloze oma-weet-raad-trucs die volgens velen hun effectiviteit hebben bewezen. Bijvoorbeeld:

• Het stimuleren van de nasofarynx. De nasowattes? Dat is het bovenste gedeelte van je keel. Dit stimuleren doe je door aan je tong te trekken, met water te gorgelen, aan de andere kant van een glas te drinken, uit een glas te drinken met een lepel erin, met de bolle kant van de lepel je voorhoofd, of op een citroen te bijten. Sommige oma's zweren bij een hap kristalsuiker om de nasofarynx te kietelen. Niet gezond, misschien wel effectief?
• Het stimuleren van de huid die de ruggenmergzenuwen in de buurt van de nek bedekt, door op de rug van de nek te tikken of te wrijven. 
• Het stimuleren van de keelholte, of de achterkant van de keel, door het zachtjes te prikken met een lang wattenstaafje. 
• Het onderbreken van je normale ademhalingscyclus, door je adem in te houden, in een papieren zak te ademen, te hijgen of je knieën tot aan je borst te trekken en voorover te leunen.

Langdurig de hik hebben

Helpt het allemaal niet? Dan zit er niets anders op dan afwachten tot je hik plotseling ophoudt. Want dat doet het, altijd. Of nou ja, bijna altijd. Overmatig alcoholgebruik kan bijvoorbeeld wel voor langdurige hik zorgen, net als het gebruik van bepaalde medicijnen. Maar ook dan is de hik uiteindelijk te verhelpen, simpelweg door te stoppen met drinken of in overleg met je arts te kijken naar alternatieve medicijnen. 

Hik die niet meer over gaat

Maar héél soms heeft iemand gewoon heel veel pech en zit hij zijn hele leven met de hik opgescheept. Zoals de Amerikaan Charles Osborne (1894-1991), die maar liefst 68 jaar achter elkaar de hik had: van 1922 tot 1990. Door een ongelukkige val tijdens zijn werk was er een bloedvat ter grootte van een speld in zijn hersenen geknapt. Daardoor raakte een klein deel van zijn hersenen beschadigd: precies het gedeelte dat de hikreactie remt. Osborn leerde het geluid van zijn hik onderdrukken en kon er een prima leven mee leiden. Hij trouwde twee keer en bereikte zelfs de respectabele leeftijd van 97 jaar oud, waarvan het allerlaatste levensjaar gelukkig helemaal hikvrij was.